سلام میخوام امروز در مورد حجاب صحبت کنم میدونم موضوع تکراری به نظر میرسه

ولی متأسفانهبااین وجود هنوز خیلی ها ارزش والای حجابو نمیدونند یا حداقل درکش نکردند

هیچ باغبانی را سرزنش نمی کنند که چرا دور باغ خود حصار و پرچین کشیده است،

چون باغ بی دیوار ازآسیبمصون نیست ومیوه و محصولی برای باغبان نمی ماند،

هیچ کس هم با نام «آزادی» دیوارخانه خود را بر نمی دارد وشبها در حیاطش راباز

نمیگذارد و چون خطر رخنه دزد، جدی است.

هیچ صاحب گنج وگوهری هم جواهرات خود را بدون حفاظ درمعرض دید رهگذران نمیگذارد

تا بدرخشد، جلوه کند و چشم و دل را برباید، چون خود جواهر ربوده میشود. 

هرچه که قیمتی تر باشد، درصد مراقبت از آن بالاتر می رود.

هرچه نفیس ترباشد، بیم ربودن و غارت بیشتر است و مواظبت لازم تر.

اگرشیشه عطر رابازبگذاری عطرش می پرد. اگررشته مرواریدت را درکمد و صندوق

نگذاری ودرآن رانبندیگم میشود.

اگردرمقابل پنجره خانه ات توری نزنی، ازنیش پشه ها درامان نخواهی بود.

وقتی راه ورود پشه ها را میبندی، خود را «مصون» ساخته ای، نه «محدود » و زندانی.

وقتی درخانه را می بندی، یا پشت پنجره اتاقت پرده می آویزی، خانه خود را از ورود

بیگانه و نگاه های مزاحمدرپناه قرار داده ای نه که خود را در قید و بند افکنده باشی. 

اگربرای ایمنی از خطرها و آسودگی از مزاحمان خود را بپوشانی، نه کسی ایراد میگیرد،و نه اگر

هم بگیرد، اعتنا میکنی، چرا که سخنش را بی منطق و نا آگاهانه می دانی و میبینی اینکه

«دل باید پاک باشد» بهانه ای برای گریز جاهلانه از همین مصونیت است و آویختن به شاخه

«لاقیدی»،وگرنه ازدل پاک هم نباید جز نگاه و رفتار پاک برخیزد.

ظاهر،آینه باطن است و....«پس از کوزه همان برون تراود که دراوست».

زن، به خاطر ارزش و کرامتی که دارد، باید محفوظ بماند و خود راحراج نکند و در بازار سوداگران

شهوت، خودرا به بهانه چند نامه و نگاه و لبخند نفروشد. 

زن بخاطر لطافتی که دارد، نباید دست های خشن کام جویان دیوسیرت، که نقاب مهربانی

وعشق به چهره دارند، پژمرده شود وپس از آنکه گل عصمتش را چیدند، او را دور اندازند،

یا زیر پایشان له کنند.

زن بخاطر عصمتی که دارد و میراث دار پاکی مریم است نباید بازیچه هوس وآلوده به

ویروس گناه گردد.

گوهرعفاف و پاکی، کم ارزش تر از طلا و پول و محصول باغ نیست.

دزدان ایمان وغارتگران شرف نیز فراوانند.

سادگی وخامی است که کسی خود را در معرض دید وتماشای نگاههای مسموم

و چشم های نا پاکقرار دهدو به دلبری و جلوه گری بپردازد وخیال کند بیماردلان و

رهزنان عفاف را به وسوسه نمی اندازدو از زهر نگاهها و نیش پشه ها ی شهوت در امان می ماند!

بعضی از نگاهها، ویروس گناه منتشرمیکندو بعضی ازچهره ها حشره مزاحمت جمع میکند.

خراب کردن همه دیوارها وبرداشتن همه پرده ها وبازگذاشتن همه پنجره ها،

نشانه تیره اندیشیاست، نه روشنفکری! اعلامات جاهلیت است نه تمدن!

میگویی نه؟ به طومار کسانی نگاه کن که پس از رسوایی و بی آبرویی با دو دست پشیمانی بر

سر غفلت خویش می زنند وبر جهالت خود لعنت می فرستد.

کسی که از«جماعت رسوا» نگریزد،«رسوای جماعت» میشود!

آنکه ایمان را به لقمه ای نان می فروشد.

آنکه یوسف زیبایی را با چند سکه قلب عوض میکند.

آنکه «کودک عفاف» را جلوی صدها گرگ گرسنه میبرد و به تماشا میگذارد.

روزی هم «پشت دیوار ندامت»اشک حسرت بر دامن پشیمانی خواهد ریخت

درآخرت هم به آتش بی پروایی خود خواهد سوخت.

از اول که جامه عفاف سفید وشفاف است نباید گذاشت چرکابه به گناه بر آن بپاشد.

از اول باید مواظب بود این کاسه چینی نشکند واین جام بلورین ترک بر ندارد.

از اول نباید به پای بیگانه اجازه ورود به مزرعه نجابت داد که بوته های نورس

عصمت را لگد مال کند.

ولی ... گریه بی حاصل است و بی ثمر،

وقتی که شاخه شکست و گل چیده شد!!

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: