آقای جمعه های غریبی ظهور کن / دل را پر ازطراوت عطر حضور کن

یک گوشه از جمال تو یعنی تمام عشق /  یک دم فقط بیا و از اینجا عبور کن

.

.

.برای آمدنت انتظار کافی نیست / دعا و اشک و دلی بی قرار کافی نیست

تمامی هر چه شراب است غیر چشمانت  / برای مستی چشمی خمار کافی نیست

.

.

 تو بین منتظران هم عزیز من ، چه غریبی

عجیب تر ، که چه آسان نبودنت شده عادت

چه بیخیال نشستیم ، نه کوششی نه وفایی

فقط نشسته و گفتیم ؛ خدا کند که بیایی

 مدینه در وطن تنهاترینم

«ولی اللّه»ام و خانه نشینم

ز سوز داغ زهرای جوان مرگ

شرر خیزد ز آه آتشینم

کاش از قلبم به قلبش راه داشت / کاش زهرا هم زیارتگاه داشت

کاش از شوقم چنان مرغ سحر / می‌زدم گرد مزارش بال و پر

می‌شنیدم ناله‌های غربتش / می‌پریدم تا کنار تربتش . . .